رفتی ودرباورم باران گرفت

خاطراتت دروجودم جان گرفت

درعبو ازفصل بارانهای سرد

باتوبودن نقطه ی پایان گرفت

با تو بودن عادتی دیرینه بود

 روزگار از من تورا آسان گرفت 000

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی - شعرى از

 پابلو نرودا

به آرامی آغاز به مردن میکنی

اگر سفر نکنی،

اگر کتابی نخوانی،

اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،

اگر از خودت قدردانی نکنی

به آرامی آغاز به مردن میکنی

زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،

وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند

به آرامی آغاز به مردن میکنی

اگر برده‏ی عادات خود شوی،

اگر همیشه از یک راه تکراری بروی

اگر روزمرّگی را تغییر ندهی

اگر رنگ‏های متفاوت به تن نکنی،

یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی

تو به آرامی آغاز به مردن می‏کنی

اگر از شور و حرارت،

از احساسات سرکش،

و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش

وامیدارند،

و ضربان قلبت را تندتر میکنند،

دوری کنی

تو به آرامی آغاز به مردن میکنی

اگر هنگامی که با شغلت، یا عشقت شاد

نیستی، آن را عوض نکنی،

اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی،

اگر ورای رویاها نروی،

اگر به خودت اجازه ندهی

که حداقل یک بار در تمام زندگی‏ات

ورای مصلحت اندیشی بروی

امروز زندگی را آغاز کن

امروز مخاطره کن

امروز کاری کن

نگذار که به آرامی بمیری

A beautiful poam by Pablo Neruda

You start dying slowly

You start dying slowly

 if you do not travel,

if you do not read,

If you do not listen to the sounds of life,

 If you do not appreciate yourself.

You start dying slowly

When you kill your self-esteem;

When you do not let others help you.

 You start dying slowly

 If you become a slave of your habits,

Walking everyday on the same paths...

 If you do not change your routine,

If you do not wear different colours

Or you do not speak to those you don't know.

 You start dying slowly

If you avoid to feel passion

And their turbulent emotions;

Those which make your eyes glisten

 And your heart beat fast.

You start dying slowly

If you do not change your life

 when you are not satisfied with your job,

 or with your love,

If you do not risk what is safe for the uncertain,

 If you do not go after a dream,

If you do not allow yourself, At least once in your lifetime,

To run away from sensible advice...

Pablo Neruda